ORDONALIZM

Ordonalizm - to postawa obywatelska, stosunkowo rzadko spotykana, ale obecna we wszystkich nurtach ideowych, światopoglądowych czy politycznych. Ordonalista nie godzi się z tym, że szlachetne zawołania Systemu-Ustroju, pisane "Dużymi Literami", takie jak Wolność, Sprawiedliwość, Demokracja, Samorządność, Prawa Obywatelskie, itd., itp. - są w codziennej praktyce systemowo-ustrojowej lekceważone, pomijane, deptane, wyszydzane, zarówno na etapie tworzenia prawa (od Parlamentu po administrację gminną), jak też na etapie jego strzeżenia (służby, organy, urzędy) aż po jego stosowanie (urzędnicy, funkcjonariusze, plenipotenci, pracodawcy, itd. itp.). Za każdym razem, kiedy najwyższe racje przegrywają z pragmatyką - polityczni decydenci znajdują "naprawdę ważny powód", by sprzeniewierzyć się głoszonym wartościom, "choćby przejściowo". Gotowi są kuglować zarówno Konstytucją, jak też prawem i strukturami organizacyjno-administracyjno-gospodarczymi, w tym funduszami i budżetami.

Ordonalista - całym sercem, duszą, umysłem nie godząc się na rozdźwięk między sztancami i formułkami a tym, co niesie codzienność - stara się o to, aby przywrócić ład, skierować stanowienie, nadzorowanie i stosowanie prawa na realizację (wprost, bez meandrów) ustrojowo-systemowych zawołań, które czynią ustrój atrakcyjnym, ale są zwodnicze, oszukańcze. Ordonaliści nie uciekają się do anarchizmu, terroryzmu, wallenrodyzmu: po prostu "naiwnie" głoszą potrzebę naprawy, są "bombą zegarową" wewnątrz systemu-ustroju, popierając jego przesłanie, ale obnażając patologie.

Niestety - taka postawa owocuje "wypchnięciem" ordonalisty przez decydentów na pozycje "wroga", staje się on dysydentem, choć akceptuje zawołania systemu-ustroju. Dokonuje się tego manewru poprzez "urzędowo-oficjalne" napiętnowanie, szyderstwa, represje, szykany, "pacyfikowanie", marginalizację. Doświadczyli tego tacy ludzie jak Jacek Kuroń (przed i po 1989 r.), Św. Franciszek, Diogenes z Synopy, Józef Balcerek, Martin Luter, Nikołaj Bucharin, Gari Kasparow, Edward Abramowski, Antonio Negri, Sokrates - to nieliczne przykłady (z którymi zresztą nie każdy się zgodzi, forum dyskusyjne zawsze czeka otwarte - ich wikipedialne fotografie, bez ich zgody, umieszczono powyżej). Dopisuję do tego grona - pamiętając o zachowaniu proporcji - swoją osobę, bo chyba nic tak nie streszcza mojej postawy życiowej, jak słowo ORDONALIZM

Chcesz skomentować, dołączyć: Kontakt

UWAGA: na samym dole tej strony jest artykuł programowy, pt. Pierwszy Dzień Jesieni.